Maměnka i Libušín
Dušana Jurkoviča
Budowa
Nad projektem architektonicznym Libušína oraz pobliskiej Maměnki Jurkovič rozpoczął pracę w roku 1897 na podstawie zamówienia stowarzyszenia „Pohorská jednota Radhošť”. Oba te schroniska zbudowane w stylu tzw. secesji ludowej z elementami z wołoszczyzny, były uroczyście otwarte w dniu 6 sierpnia 1899.
Dušan Samo Jurkovič
Korzeni Jurkovičowego ukierunkowania na pracę z formami ludowymi można się doszukać już w zapleczu rodzinnym, ojciec należał do znanych patriotów słowackich, matka była znawczynią sztuki ludowej. Po studiach na niższym liceum w Šoproni odszedł do Wiednia, gdzie w latach 1884–1889 studiował na Państwowej szkole przemysłowej, w czele której stał naówczas Camillo Sitte.
Podczas krótkiej praktyki w pracowni architekta Bully w Martinie zainteresowały go prace cieśli ludowych w drewnie. Przez sześć lat pracował w biurze architekta Michala Urbánka we Vsetínie. Z jego częściową pomocą realizowano budowy Wystawy etnograficznej we Vsetínie oraz Wystawę etnograficzną w Pradze w roku 1895. Nagrodzenie pracy przyniosło mu zamówienie na budowę zestawu wycieczkowych obiektów zakwaterowania Libušín oraz Maměnka na Pustevnym (1897–1899).
Dekoracja
Na dekoracjach Libušína podzielał się malarz Mikoláš Aleš. Jest bowiem autorem rysunku boga Radegasta, obrońcy granic Stavinohy i dwóch zbójników, na podstawie których wnętrza wymalował malarz akademicki Karel Štapfer.
Stan powojenny
Pod koniec II. wojny światowej schroniska spustoszono, ponieważ służyły jako miejsce zakwaterowania węgierskich oddziałów asystenckich oraz Hitlerjugend. W tym czasie Libušín oraz Maměnka spustoszały tak, że po wojnie zastanawiano się nad ich zburzeniem.
Zostały zachowane także dzięki wstawiennictwu ich autora, architekta Jurkoviča (w tym czasie prawie osiemdziesięciu letniego), który stawił się osobiście na Pustevny w roku 1947. Powiedział również, że w taki sposób już by budynków nie zaprojektował, ponieważ nie są wystarczająco wytrzymałe na działanie lokalnych warunków atmosferycznych. Najstarsze schroniska dostawały się powoli do stanu awaryjnego, a więc z biegiem czasu na Pustevnym pozostał w pełni funkcjonalny tylko hotel Tanečnica oraz pobliski hotel Radegast.
Rekonstrukcja
W roku 1950 rozwiązano stowarzyszenie Pohorská jednota Radhošť a budynki stały się mieniem państwowym. Z pomysłem zasadniczej rekonstrukcji schronisk na Pustevnym przyszedł w latach osiemdziesiątych skansen „Valašské muzeum v přírodě”. Jej realizacja rozpoczęła się dopiero w roku 1995. Po czterech latach, w roku 1999 doszło do uroczystego znowu-otwarcia restauracji Libušín a w roku 2003 otwarto także hotel Maměnka. Ośrodek Pustevny został w trakcie rekonstrukcji ogłoszony Narodowym zabytkiem kultury. Oba obiekty są obecnie pod zarządem skansenu „Valašské muzeum v přírodě”.
Libušín
W dniu 3 marca 2014 r. Libušín został mocno uszkodzony przez pożar, który zniszczył przede wszystkim jego prawą część, w której znajduje się z punktu widzenia artystycznego najbardziej wartościowa jadalnia.
Przyczyną pożaru pod koniec roku 2014 stał się źle naprawiony piecyk. Podczas naprawy ogrzewania w roku 2008 powstała w instalacji kominowej kieszeń powietrzna, która była odizolowana od ścian i bali z drewna. Wadę nie stwierdzili niestety nawet technicy podczas rewizji.
Prace na odnowie Libušína są w trakcie od roku 2016 i powinny trwać do połowy roku 2019.
Maměnka
Hotel Maměnka jest dostępny przez cały rok dla wszystkich zwiedzających Pustevny.
W połowie października roku 2017 rozpoczęto prace demontażowe nad rekonstrukcją kotłowni w obiekcie Maměnky na Pustevnym. Celem projektu jest stabilizacja stanu budowlanego i technicznego, jak też warunków wilgotności kotłowni, która jest częściowo wbudowana w stok. Na skutek oczyszczenia muru w kotłowni dojdzie do usunięcia skutków wilgotności ziemskiej oraz ograniczenia infiltracji wody opadowej.